SÜNEN EBU DAVUD

Bablar  –  Konular  –  Numaralar  

CENAİZ BAHSİ

<< 3237 >>

NUMARALI HADİS-İ ŞERİF:

 

حَدَّثَنَا الْقَعْنَبِيُّ عَنْ مَالِكٍ عَنْ الْعَلَاءِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ خَرَجَ إِلَى الْمَقْبَرَةِ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ دَارَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ وَإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِكُمْ لَاحِقُونَ

 

Ebû Hureyre'den (rivayet olunduğuna göre),

 

Rasûlullah (s.a.v.) (bir gün) mezarlığa gitmiş (oraya varınca):

 

"Selâm size ey mü'minler diyarı, inşaallalı biz de size katılacağız" demiş.

 

 

İzah:

Müslim, tahâre, cenâiz; Nesâî, tahâre, cenâiz; İbn Mâce, cenâiz, zühd; Ahmed b. Hanbel, II, 300, 375, 408, V, 353, 360, VI, 71, 76, 111, 180, 221.

 

Bu hadis-i şeriften, ölülere selâmın aynen dirilere verildiği gibi, "Es-selâmü aleyküm" şeklinde verileceği anlaşılmaktadır. Aslında her hayırlı dua bu şekilde yapılır. Yani önce dua kelimesi zikredilir, sonra kendisine dua edilen kimsenin ismi veya o ismin yerini tutan kelime zikredilir. Nitekim şu âyet-i kerimelerde de böyle olmuştur:

 

1. "Allah'ın rahmeti ve bereketleri sizin üzerinize olsun, ey ev halkı."[Hûd 73]

 

2. "İlyas'a selâm olsun."[Saffat 130]

 

Selâm da hayırlı bir dua olduğundan bu şekilde verilmesi icab eder. Fakat beddualar bunun aksinedir. Önce üzerine beddua yapılan şahsın ismi veya bu ismin yerini tutan kelime zikredilir, sonra beddua için kullanı­lan kelime zikredilir: "Ta ceza gününe kadar lanetim üzerindedir."[Sâd  78] âyet-i kerimesinde olduğu gibi. Bu hususta selâm verilen kimsenin ölü olmasıyla diri olması arasında bir fark yoktur. İleride edeb bölümünde gelecek olan "Aleykesselâm diye selâm verme, çünkü bu ölülerin selâmıdır" mealindeki 4084 numaralı hadis bu gerçeğe aykırı değildir. Çünkü bu hadiste ifade edil­mek istenen şudur: "Aleykesselâm" kelimesi ölülerin kendi aralarındaki se­lâmlarıdır. Esselâmü aleyküm kelimesi ise böyle değildir. Diriler; ölülere de dirilere de selâm verirken bu kelimeyi kullanırlar.

 

Metinde geçen cümlesinin aslı, dîr. Fakat "ehl" kelimesi hazf edilmiştir. 'Dâr' kelimesi ev, yurt, ülke gibi ma­nâlara gelir, Arap dilinde meskun evlere dâr denildiği gibi, harebelere de dar denilir. Hattâbî'nin de ifade ettiği gibi hadis-i şerif, mezarlığa da "dâr" de­nilebileceğini ifade etmektedir.

 

Menhel yazarına göre, diriler evlerde toplandığı gibi, ölüler de mezar­larda toplandığından, burada evlere benzetilerek mezara "dar = ev" denil­miştir.

 

"Her canlı ölümü tadacaktır."[Âl-i İmran 185] ilâhî hükmünce, her canlının ölüp kendinden önce Ölenlere katılacağı halde hadis-i şerifte, "İnşaallah biz de size katılacağız." gibi, Allah'ın Ölümü dilememesi ihtimali de varmış da, di­lememesi halinde ölüm olmayacakmış gibi bir ifade kullanılması; ölümün vuku bulmasının şüpheli olduğunu anlatmak değil, sadece Allah ismini ana­rak bir berekete nail olmak içindir. "Allah dilerse güven içinde (kiminiz) baş­larınızı tıraş ederek ve (kiminiz saçlarınızı) kısaltarak korkmadan Mescid-i Haranı'a gireceksiniz.,”[Fetih 27] âyet-ı kerimesinde olduğu gibi.

 

"İnşaallah" kelimesi burada cümleyi "Allah" lafzıyla süslemek için kul­lanılmış da olabilir. Çünkü Cenab-ı Hak Kur'ân-ı Kerim'inde: "Hiçbir şey için bunu yarın yapacağım deme. Ancak Allah dilerse (yapacağım) de..."[Kehf 23, 24] buyurarak her yapacağı iş için "inşaallah" tabirini kullanmasını emretmiştir.

 

Ayrıca bu kelime, imanla ölmek kesin olmadığına işaret için kullanıl­mış da olabilir.

 

Hattâbî'ye göre; Rasül-ü Ekrem'in mezarlığı ziyareti sırasında yanında bazı münafıklar da bulunuyordu. Onların iman edip mü'min olarak ölmele­ri ve müslüman kabristanına gömülmeleri son derece şüpheli idi. Rasûlü Zişan Efendimiz "inşaallah" kelimesiyle onların bu şüpheli durumuna işaret etmek istemiş de olabilir.

 

Bu hadis-i şerif, mezarlığı ziyaret eden bir kimsenin ziyaret esnasında, "esselâmii aleyküm dara kavmin mli'minîn ve inşaallahü biküm lâhikûıı" demesinin meşru olduğunu ifade eder.

 

Kabir ziyareti esnasında bu cümleyi okumanın meşruluğuna delâlet eden daha pek çok hadis-i şerif vardır. Bunlardan bazılarının meali şöyledir:

 

1. "Rasûlullah (s.a.v.) kabristana çıktığımız vakit ne söyleyeceğimizi bize öğretirdi. İçimizden birimiz: Selâm size ey bu diyarın mii'min ve müslim olan halkı! Bizler de inşaallah size katılacağız, derdi."[Müslim, cenâiz]

 

2. "Ey bu kabirlerin sakinleri, Allah'ın selâmı üzerinize olsun. Allah bizi de sizi de afv etsin. Siz, bizim selefimizsiniz; biz de yoldayız."[Tirmizî, cenâiz]

 

3. "Selâm size ey mü'minler diyarı. Size yarın verileceği va'd olunan şey verilmiştir. Sizler bekletilmezsiniz. İnşaallah biz de size katılacağız. Al­lah'ım, Baki Ğarkat'da yatanlara mağfiret buyur."[Müslim, cenâiz]

 

4. "Hz. Âişe (bize): Size Nebi (s.a.v.)'den ve kendimden bir şeyler söyleyeyim mi? dedi. Biz de, hay hay dedik. Bunun üzerine bize şunları söyledi;

 

Yanımda bulunduğu bir gece, Rasûlullah (s.a.v.) (elbisesini) değişti, cüb-besini yere koydu. Kaftanının bir tarafını döşeğinin üzerine yayarak uzandı. Çok geçmeden benim uyuduğumu zannederek yavaşça cübbesini aldı, ayak­kabılarını giydi ve kapıyı açarak çıktı. Sonra yavaşça kapıyı kapadı. Ben, hemen entarimi başıma geçirdim, baş bezimi sarındım, çarşafıma burundum sonra onun peşinden yola düştüm. Baki'a varınca durdu, hem de epeyi durdu.

 

Sonra üç defa ellerini kaldırdı, sonra geri döndü. Ben de döndüm. O süratle yürüdü ben de süratle yürüdüm, o eşkin gitti, ben de eşkin gittim, o koştu ben de koştum. Neticede onu geçerek eve girdim. Ben yatar yatmaz o da girdi ve:

 

“Sana ne oluyor ya Âişe? Heyecanlanmışsın..." buyurdu. Ben:

 

Bir şey yok, dedim. Rasûlullah (s.a.v.):

 

"Ya söylersin, yahut latîfül-habîr olan Allah bana mutlaka haber verir" dedi. Ben:

 

Ya Rasûlallah, anam babam sana feda olsun, dedim ve olanları ken­disine haber verdim,

 

"Ya! Önümde gördüğüm karaltı sen miydin?" dedi.

 

Evet, cevabını verdim. Bunun üzerine beni göğsümden öyle bir itti ki, canımı yaktı. Sonra şunları söyledi:

 

"Allah ve Rasûlü sana zulüm mü edecekler sandın? İnsanlar neyi gizlerse gizlesin, Allah onu bilir. (Rasûlullah sözüne devamla):

 

Senin gördüğün zaman bana Cibril geldi de nida etti. Ama nidasını senden gizledi. Ben kendisine cevap verdim. Fakat ben de cevabımı senden gizledim. Sen soyunmuş bir vaziyette iken yanma girecek değildi ya. Ben se­nin uyuduğunu zannettim de, uyandırmak istemedim. Korkacağından şüp­he ettim. Cibril şunları söyledi:

 

Rabbin, Baki'de yatanların yanına giderek onlar için istiğfarda bulun­manı sana emrediyor. Ben:

 

Onlara ne diyeyim ya Rasûluliah? dedim. Nebi (s.a.v.):

 

"Selâm, mii'min ve müsliimanlardan bu diyarda yatanlara. Allah bi­zim geçmişlerimize de geleceklerimize de rahmet eylesin. Bizler de inşaallah sizlere katılacağız, de buyurdular,"[Müslim, cenâiz]

 

5. Âişe (r.a)'dan, şöyle demiştir:

 

Ben bir defa onu yani Nebi (s.a.v.)'i evde bulamadım da (aradım). Baktım ki Baki mezarhğındadır. Şöyle buyurdu:

 

"Selâm sizlere ey mü'min bir kavmin kabristan (halk)i, siz bizim için öncülersiniz ve biz muhakkak size iltihak edeceğiz. Allah'ım, bizi onların sevabından mahrum etme ve bizi onlardan sonra hak yoldan saptırma."[İbn Mâce, cenâiz]

 

Meşru bir kabir ziyaretini İmam Nevevî şöyle tarif ediyor: ' 'Kabir ziya­retçisi; alçak gönüllü, Allah'ın azametini düşünücü, kendisinden önce ölen­lerden ibret alıcı olarak ve Allah rızası için .nezarhğa gitmelidir. Kabrin ya­nına vardığı zaman sırtını kıbleye verip yüzünü kabre döndürerek selâm ve­rir ve dua eder. Hadislerde varid olan selâm ve dua şeklini tercih etmelidir. Nebi (s.a.v.) Baki'a gittiği zaman yaptığı gibi, bir özrü varsa oturmakta beis yoktur. Kabrin çevresinde tavaf etmek, kabir sahibinden dilekte bulun­mak sakıncalıdır."

 

Kabrin başında Kur'ân okumaya gelince:

 

1. Ebû Hanîfe, bu konuda sahih bir hadis bulunmadığı gerekçesiyle mek­ruh görmüşse de Hanefî mezhebinin tercih edilen kavline göre Kur'ân oku­mak müstehabtır. Çünkü bu konuda eserler vardır. Ziyaretçi bilhassa Yasin sûresini okumalıdır. Hanefîlerin Dürrü'l-Muhtar adlı fıkıh kitabında; kabir ziyaretinde Yasin sûresi okunur, denilmiştir. İbn Âbidin de bu sözle ilgili olarak: Çünkü, "Kabristana girip Yasin sûresini okuyan olursa, Allah o gün için azabtaki ölülerin azabını hafifletir ve okuyucu için ölü sayısınca hase­nat olur." mealindeki hadis varid olmuştur, der.

 

el-Lübâb şerhinde: Ziyaretçi; Fatiha, Bakara'nın ilk sahifesini, Âyetü'I-Kürsî'yi, Âmene'r-Resûlu, Yasin, Mülk, Tekâsür sûrelerini ve oniki, onbir, yedi veya üç defa İhlâs sûresini okur; sonra, Allah'ım şu okuduğumun seva­bını falana veya şunlara ulaştır diye dua eder, denilmiştir.

 

2. Şâfiîlere göre; ziyaretçinin Kur'ân okuması müstehabtır. Nevevî, el-Mecmu'da: Ziyaretçinin kabristana selâm vermesi ziyaret ettiği Ölüye ve bü­tün kabristandakilere dua etmesi, Kur'ân okuması ve sonra ölülere dua et­mesi müstehabtır. Şafiî'nin bu hususta nassı vardır. Arkadaşları da müttefi-kan te'yid etmişlerdir, demektedir.

 

3. Hanbelîlere göre, Kur'ân okunmalıdır. el-Mtığnî'de şöyle denilir: İmam Ahmed'den rivayet edildiğine göre: "Kabristana girdiğin zaman üç defa Âyetü'l-Kürsî ve İhlâs sûresini oku. Sonra de ki: Allah'ım, bunun sevabı şu kabristan ehlinedir." demiştir.

 

Ölülere; dua, istiğfar, sadaka ve hac gibi hayratın sevabının bağışlan­masında bir ihtilâf bilemiyoruz. Ahmed; ölüye hayrın her çeşidi ulaşır. Çünkü bu hususta varid olan nasslar vardır, demiştir.

 

4. Mâlikîlere göre, kabir üzerine Kur'ân okumak mekruhtur. Çünkü se­lefin böyle bir tatbikatı yoktur. Selefin yaptığı şey, sadaka ve duadır. Mâli-kîlerin bazılarına göre, Kur'ân okuyup sevabını ölüye bağışlamakta beis yok­tur. İnşaallah ölüye sevab hasıl olur.[Bk. Hatipoğlu Haydar, Süneni İbn Mâce Tercemesi ve Şerhi, IV, 400-401.]